باران دوباره جوشش خود را شروع کرد
از ابر بیقرارِ دو چشمش شروع کرد

سیل آمد و دو مرتبه طوفان درست کرد
با نام بی کفن غم عظما شروع کرد

یک روضه طاقت و صبر دلش ربود
تاول به پای دخترکی غم شروع کرد

با یاد کوه صبر دگر طاقتی نداشت
زینب علی شد و اسدلله شروع کرد

یک کودکی ز نسل حسن بین قتل گاه
حامی دین شد و غم ما را شروع کرد

قاسم جوان کرببلا بود پور مجتبی
از سم اسب طرح حصیری  شروع کرد

اصغر که قصد جنگ دگر با کسی نداشت
شش ماهه بود و حرمله جنگی شروع کرد

آخر عروس فاطمه از غصه سوخته
بانو رباب گریه ی خود را شروع کرد

حیدر ترین علی به کرببلا خاتم حسین
کام پدر به لب گرفت و جهادی شروع کرد

خون سرش به صورت اسب آن زمان که ریخت
شد قطعه قطعه پیکر و زینب شروع کرد

بابا حسین طاقت این صحنه را نداشت
دستی به سر گرفته و آهی شروع کرد

در قحط آب ، مشک به دست عمو رسید
با اضطراب خواهش خود را شروع کرد

سقا که رفت علقمه قلب حرم گرفت
تیری به چشم خورد و سیاهی شروع کرد

آنگاه یک عمود به فرق عمو زدند
تیری به مشک ، گریه از آنجا شروع کرد

تیری سه شعبه سینه ی ارباب را درید
خون حرکتش به سمت گلو را شروع کرد

در ظهر واقعه سر ارباب بی کفن
بر روی نیزه رفت و عزا را شروع کرد

قرآن نخوان که بر دهنت چوب می زنند
سر روی تشت ، کار خودش را شروع کرد
#علیرضا_رضائی